بلاک چین یک دفتر کل دیجیتال غیرمتمرکز، توزیع شده و عمومی است که برای ثبت تراکنش‌ها در بسیاری از رایانه‌ها استفاده می‌شود. این داده ها توسط اعضای شبکه یا نود ها، تایید و به اشتراک گذاشته می شوند و در نهایت به صورت امن و رمزنگاری شده در اختیار کاربران قرار می گیرند. غیرمتمرکز سازی با استفاده از این نود ها امکان پذیر است.
به بیانی دیگر، بلاک چین، نوعی پایگاه داده مشترک است که با یک پایگاه داده معمولی در نحوه ذخیره اطلاعات متفاوت است. این تفاوت در این است که اطلاعات پس از ذخیره شدن در بلاک چین به هیچ عنوان قابلیت تغییر و یا حذف نخواهند داشت.
فناوری بلاکچین ، زنجیره ای از بلوک ها است. بلاک چین، داده ها را در بلوک هایی که از طریق رمزنگاری به هم مرتبط شده اند، ذخیره می کند و زنجیره ای را ایجاد می کند.

هر کدام از این بلوک ها یک کد منحصر به فرد دارند که به بلوک قبل از خود مرتبط است. به این کد منحصر به فرد، کد هش(Hash Code) گفته می شود که بر اساس بلوک قبلی ساخته شده و از این رو، امکان هرگونه دستکاری را غیرممکن می کند. زیرا تغییر یک بلوک، نیازمند تغییر تمام بلوک های بعد از آن است که امری غیرقابل انجام است و همین موضوع امنیت را در بلاک چین برقرار می کند.
بلاک چین بیشتر به دلیل نقش حیاتی خود در سیستم‌های ارزهای دیجیتال شناخته می‌شود، اما این فناوری به استفاده از ارزهای دیجیتال محدود نمی‌شود. بلاک چین را می توان برای تغییرناپذیر کردن داده ها در هر صنعتی مورد استفاده قرار داد.